Αναψυκτήριον * ο Γλάρος *

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΩΝ ΚΑΛΛΙΜΑΣΙΩΤΩΝ

η ζωγραφική ανήκει στον Σταμάτη Στεφανάκη

Πέρασε πάνω από μισός αιώνας από την αρχή της δεκαετίας του 1960 όταν για πρώτη φορά στον λοφίσκο πάνω από την παραλία του Αγίου Αιμιλιανού, και στην θέση της οικίας των Αγιοργούσιδων, ήλθε και φώλιασε ένας κάτασπρος γλάρος!  
Ο χωριανός μας ο Σταμάτης ο ¨Αρσενικός¨ πνεύμα εμπορικό όπως ήταν, είδε ότι η παραλία τους μήνες του καλοκαιριού συγκέντρωνε πλήθος  λουομένων χωριανών πού μετά από το ψωμοτύρι και το βραστό αυγό ζήταγαν να σβήσουν την δίψα τους με μία παγωμένη γκαζόζα.
Παρόλο που οι συνθήκες την εποχή εκείνη δεν ήταν και οι καλύτερες αφού ούτε ηλεκτρισμός υπήρχε, ούτε νερό, ο Σταμάτης άνοιξε την καντίνα του, και την ονόμασε ¨ο Γλάρος¨.
Ο Γλάρος ήταν μία πρόχειρη κατασκευή από ξύλο, λαμαρίνα και καλάμια. Φωτιζόταν από ένα λούξ, τα αναψυκτικά κρύωναν στο ψυγείο με τις παγοκολώνες, και το νερό κρύωνε στο σταμνί!
Τραπέζια και καρέκλες δεν υπήρχαν, έτσι το σερβίρισμα της λεμονάδας η του λουκουμιού με κρύο νερό, γινόταν στα όρθια. 
Όσο για τον τιμοκατάλογο, τίποτα δεν πέρναγε την αξία της μίας ... Δραχμής!
Αχ βρε ¨Αρσενικέ¨να ζούσες με τις συνθήκες του σήμερα... και  με το πνεύμα που είχες τότε, θα θησαύριζες, γιατί... ¨αρσενικοί¨ ... δεν υπάρχουν!
Μα θα μου πείτε πού θυμήθηκες τώρα τον γλάρο εδώ και μισό αιώνα;
Εεεεε ο έχων νουν νοήτω...

Αν μπορούσες να απολαύσεις αυτή την μαγεία της φύσης ρουφώντας το καφεδάκι σου...