KALLIMASIOTIKA NEA TIS AMERIKIS

ΧΙΑΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ: 35 ΧΡΟΝΙΑ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ

Γράφει ο/η Greek American News Agency

07.06.09

Με μια ζεστή, σεμνή, και λιτή εκδήλωση σε καθαρά οικογενειακή ατμόσφαιρα οι Χιώτες της Νέας Υόρκης τίμησαν το Σάββατο 6 Ιουνίου(09)  τα 35 χρόνια από την ίδρυση της οργάνωσης στο κτήριο της Χιακής Ομοσπονδίας στην Αστόρια της ΝΥ.  Όλα είχαν ετοιμαστεί άψογα  από τον υπεύθυνο του κτηρίου κ. Ηλία Κατσιάρη και την σύζηγο του  Βιβή  οι οποίοι τα τελευταία χρόνια που έχουν αναλάβει την ευθύνη διαχείρισης του κτηρίου έχουν δώσει μια διαφορετική νότα σε κάθε εκδήλωση της Χιακής Ομοσπονδίας. Καμία εκδήλωση δεν μοιάζει με την προηγούμενη.  Έτσι και χτές (06 06 2009) στην εορτή των εορτών για τους απανταχού Χιώτες της Νέας Υόρκης και όχι μόνο όσοι ήταν στην ΝΥ έδωσαν  το παρών σε αυτή την άψογα προετοιμασμένη εκδήλωση από το  ζεύγος Νικόλαου και Μαρίας  Παπαγιαννάκη που μαζί με τον Αλέκο Ντούλη είχαν και το κεντρικό πρόσταγμα   για την  οργάνωση και παρουσιάση. Η Μαρία Παπαγιαννάκη, μια γλυκιά γοητευτική δυναμική παρουσία  με απλό, σεμνό, λιτό και προ πάντων ανθρώπινο λόγο καλωσόρισε τους προσκεκλημένους της βραδιάς με λόγια που βγαίναν από τα βάθη της καρδιάς κάνοντας πολλά μάτια να δακρύζουν. Η βραδιά κύλισε  βλέποντας  διαφάνειες με παλαιές φωτογγραφίες  που με τόση επιμέλεια είχε εοτιμάσει ο Νίκος Παπαγιαννάκης και κατά την διάρκεια της εκδήλωσης προβάλλοντας στιγμές από το ιστορικό παρελθόν.  

Η Μαρία, αν και η ίδια δεν είναι  Χιώτισα εν τούτοις μίλησε πιότερα από Χιώτισα. Με ζεστασία. Με ανθρώπινο λόγο. Με λόγια που βγαίναν από την καρδιά και στόχευαν στην καρδιά... «δεν είμαι χιώτισα όμως εδώ μέσα μεγάλωσα. Εδώ είναι το σπίτι μου. Εδώ γνώρισα τον Νίκο μου, εδώ ερωτεύτηκα. Εδώ παντρεύτηκα.  Εδώ μεγάλωσαν τα παιδιά μας...εδώ έμαθα τόσα πολλά...Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας...»  Κάθε στιγμή προσφωνόντας κάποιον η Μαρία, έντυνε με στιγμές  από το παρελθόν το λόγο της. Λόγος που συνδιάζονταν με εικόνες που  ξανά ζωντάνευαν μέσα από τις διαφάνειες που προβάλλονταν. Εικόνες και στιγμές που πάγωσαν στο χρόνο για να θυμίζουν μεγάλα ιστορικά γεγονότα ή απλές καθημερινές στιγμές. Στιγμές που χάραξαν πολλούς οι οποίοι έδωσαν πάντα εθελοντικά, και που προσέφεραν όχι μόνο στους Χιώτες αλλά σε ελόκληρη την Ομογένεια.   

Εικόνες που έδειχαν πρόσωπα νεανικά. Εφηβικά. Πρόσωπα   που σήμερα τα χρόνια και οι αγώνες μέσα στην ζωή έχουν χαράξει. Μαλιά κατάμαυρα που σήμερα έχουν γκριζάρει. Πρόσωπα που έφυγαν και σήμερα δεν είναι πια ανάμεσα σε αυτή την μεγάλη οικογένεια να θυμίζουν  σε όσους έμειναν ότι έχουν χρέος και αποστολή  να  συνεχίζουν το μεγάλο έργο που ξεκίνησε πριν από 35 χρόνια όταν με αφορμή την Τουρκική εισβολή οι Χιώτες ευαισθητοποιημένοι από τον δικό τους πόνο και την δική τους σφαγή. Ίδρυσαν την Χιακή Ομοσπονδία. Σφαγή την μεγαλύτερη σε έκταση αναλογικά και πληθυσμιακά γενοκτονία  των τελευταίων αιώνων σπεύδουν τότε το 1974  να βοηθήσουν. Να συντρέξουν τους αδερφούς Κυπρίους... Οι αγώνες, τα συλλαλητήρια και οι διαδηλώσεις γρήγορα δημιουργούν την ανάγκη μιας οργάνωσης που να συντονίζει την δράση γενμάτη φλόγα και πάθος. Έτσι γεννήθηκε η Χιακή Ομοσπονδία όπως με στόμφο διηγήθηκε ο πρώην πρόεδρος κ. Γιώργος Μαλαφής.  Για αυτό το έργο που επί 35 χρόνια συνεχίζεται αδιάκοπα μίλησε και ένας εκ των πλέον δραστήριων στελεχών ο Ευάγγελος  Καβάδας ο οποίος στην συνέχεια διάβασε και μήνυμα του πάλαι ποτέ σύμμαχου και συναγωνιστή  Γιώργου Ψαρού που και εκείνος με την σειρά του προσέφερε όσα περισσότερα μπορούσε όταν ήταν στην Αμερική και υπηρετούσε.  Την εκδήλωση έκλεισε  ο πρώην πρόεδρος   Αλέξανδρος Ντούλης ο οποίος ανάγλυφα έδωσε το στίγμα της εκδήλωση ζητώντας συμβολικά να τηρήσουν ενός λεπτού σιγή «για εκείνους που έφυγαν και δεν είναι πια ανάμεσα μας», συνέχισε με λεπτότητα και λόγο καθαρό. Μετά τις ολιγόλογες τοποθετήσεις και τους ζεστούς χαιρετισμούς, ακολούθησε μια βραδιά με ελαφρολαϊκά τραγούδια από την Αθηνά Κρικέλη και την μικρή ορχήστρα που την συνόδευε στην κιθάρα και το τραγούδι. Ωστόσο, αυτό που προκάλεσε έντονη αίσθηση ήταν η απουσία ηγετικών στελεχών, και πρώην προέδρων από αυτή την ιστορική καθαρά ανθρώπινα στιγμή.    

Όλοι οι ομιλητές από την Μαρία Παπαγιαννάλη ως τον Αλέκο Ντούλη εξέφρασαν ανθρώπινο, ζεστό  λόγο που σκιαγάφισε την ανθρώπινη και κοινωνική  πλευρά  όλων όσων προσέφεραν  -σε αυτά τα 35 χρόνια – ήταν παρά πολλοί που έδωσαν και τον ίδιο τους τον εαυτό για να γίνει αυτή η οργάνωση που κάποιος πριν δέκα χρόνια ορθώς χαρακτήρισε "φάρο της Ομογένειας» όπως αποκάλυψε ο Α. Ντούλης. Και δεν είχε άδικο στον χαρακτηρισμό του ο άγνωστος αυτός αφού πράγματι η Χιακή Ομοσπονδία είναι από τις λίγες δευτεροβάθμιες  οργανώσεις σε όλη την Αμερική,  που κάνει πράξη το σκοπό της υπάρξεως της. Παράγει έργο ουσίας. Έργο ζωής. Έθνικο έργο προς τον Ελληνισμό της Αμερικής. Έργο προς την ευρύτερη  Ομογένεια της  μείζονος περιφέρειας της Νέας Υόρκης.  

Η Χιακή Ομοσπονδία συνεχίζει την πολιτιστική  παράδοση που παρέλαβαν από τα σπίτια και τις φαμελιές τους. Τα ήθη και τα έθιμα του τόπου, του μεγάλου νησιού που με την  μεγάλη σφαγή της 10^ης Απριλίου του 1822 προσέφερε  ίσως την μεγαλύτερη θυσία στο Έθνος μας με περισσότερους από 130.000 Εθνομάρτυρες που έπεσαν από τη μανία και το μένος των Τούρκων που έβλεπαν να ξευτιλίζεται η πάλαι ποτέ τρανή Οθωμανική αυτοκρατορία τους από  μια χούφτα άοπλων. Τους Έλληνες «ραγιάδες». Η Μυριοβόλος  Χίος εκτός από την μεγάλη θυσία της στο έθνος προσέφερε μεγάλους εφοπλιστές στην Ελλάδα που της έδωσαν ισχύ και επιρροή στις θάλλασες με τα καράβια τους. Έδωσε   δωρητές και ευεργέτες.  Το νησί του Αλέξανδρου Γκιάλα και των μεγάλων ευεργετών του Έθνους,  έδωσε και δίνει στην παγκόσμιο Ελληνισμό τόσα πολλά που μόνον ο ιστορικός του μέλλοντος, μετά από δεκάδες χρόνια, θα μπορέσει να αποτιμήσει.  Η Χιακή Ομοσπονδία από την πλευρά της, από  τα χρόνια του αείμνηστου Γεώργιου Λιβανού, μεγάλου δωρητή και ευεργέτη της Χιακής Ομοσπονδίας- το έργο του οποίου επάξια συνέχισαν άξια πρόσωπα,  όπως ο Αλέκος Ντούλης, ο Γιώργος Αλμυρούδης, ο Γιώργος Μαλαφής, και τόσοι άλλοι που διετέλεσαν πρόεδροι- συνεχίζει να προσφέρει στην Ομογένεια στιγμές ιστορικές.  Η Χιακή Ομοσπονδία, με 32 ενεργά μέλη συλλόγους που ο κάθε ένας με την σειρά του συνεχίζει σε τοπικό επίπεδο το δικό του έργο προσφέρει πολλά και διάφορα επίπεδα.  Η Χιακή Ομοσπονδία σήμερα, 35 χρόνια μετά, προσφέρει έργο ουσίας κάθε μέρα με προγράμματα σε κάθε επίπεδο. Διαθέτει τρία  διαφορετικά χορευτικά τμήματα. Ένα υπέρ δραστήριο γυναικείο τμήμα που οργανώνει τις δικές του εκδηλώσεις.

Το πλαισιώνουν γυναίκες που η κάθε μια στο δικό της τομέα προσφέρει τα μέγιστα. Τμήμα νεολαίας που και εκείνο με την σειρά του μαζεύει τις νεότερες γενιές με αθλοπαιδιές, εσωτερικά πρωταθλήματα και άλλες δραστηριότητες σε μια προσπάθεια  να μείνουν τα παιδιά δεύτερης και τρίτης γενιάς, προσυλωμένα στις παραδώσεις και κυρίως στα ελληνικά και εθνικά ιδεώδη. Διαθέτει τμήμα εκμάθησης ηλεκτρονικών υπολογιστών για όλες τις ηλικίες ενώ  παράλληλα επιχορηγείται από την  πολιτεία  της ΝΥ, για προγράμματα που προσφέρουν κοινωνικά. Η Χιακή Ομοσπονδία,  έχει να επιδείξη ένα πλούσιο έργο σε όλους τους τομείς και το κυριώτερο παράγει  έργο και εθνική προσφορά χωρίς τυμπανοκορυσίες. Χωρίς φαρισαϊμούς. Χωρίς υπερβολές στην δημοσιότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα σεμνότητας και ήθους προς μίμιση η χτεσινή βραδιά που χωρίς να προσκαλέσει με ειδικές προσκλήσεις τον  τοπικό Τύπο άτυπα και σε φιλικό επίπεδο χωρίς επισημότητες και προσφωνήσεις οι περισσότεροι ήταν εκεί για να εορτάσουν ζεστά και οικογενειακά αυτό τον μεγάλο σταθμό στην ιστορία της οργάνωσης.    Όλα αυτά και πολλές άλλες απλές, μεγάλες και ανθρώπινες στιγμές ζωντάνεψαν κατά την διάρκεια της σεμνής επετειακής εκδήλωσης προς τιμήν εκείνων που έφυγαν και εκείνων που έρχονται.  Όλα σε αυτή την εκδήλωση  έμοιζαν με κερί αναμένο που νικά το σκοτάδι. Σκοτάδι που απλώνεται βαθύ και πυκνό  μέσα σε αυτή την δίνη και την μεγάλη κρίση ταυτότητας και ύπαρξης  που περνά ο Ελληνισμός  της Αμερικής.  Κρίση εθνικής και οντολογικής ύπαρξης με την ελληνική γλώσσα να χάνεται μέσα από την καθημερινή πρακτική της οικογένειας. Γλώσσα που χάνεται από την καή παροχή παιδείας στα ασθενικά σχολεία των ενοριών και της Ιεράς αρχιεπισκοπής Αμερικής.

Κρίση που περνούν όλοι οι εθνικοτοπικοί σύλλογοι που μέρα τη μέρα χάνονται. Διαλύονται. Γίνονται σφραγίδες που υπάρχουν  μόνο στα χαρτιά και στις εκλογές που αλλιώνουν αποτελέσματα.  Κρίση που περνάνε όλοι οι μεγάλοι ομογενειακοί οργανισμοί αφού με τον καιρό τα χρόνια έκλεισαν ένα μεγάλο κύκλο προσφοράς και τώρα μοιάζουν να αναζητούν νέους δρόμους επιβίωσης της φυλής και του έθνους μέσα σε αυτό το συνοθύλευμα πολιτισμών και θρησκειών που οι Έλληνες και άνθρωποι όπως Χιώτες συνεχίζουν την μεγάλη και ιερή αποστολή σε τούτη γη.  

Η Χιακή Ομοσπονδία  μαζί με τα ενωμενά σωματεία Αμερικής και Καναδά ως δομημένη οργάνωση πολύ γρήγορα κατάλαβε  το ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν οι ΕλληνοΑμερικανοί στο εσωτερικό γίγνεσθαι αυτής της μεγάλης χώρας και-για πολλούς  δεύτερης πατρίδα-, πρσέφεραν στον Ελληνισμό  καθιερώνοντας θεσμούς όπως  το Ομήρειο βραβείο.

Ένας  μεγάλος  θεσμό υψηλής κοινωνικής και πολιτικής αναγνώρισης. Ένα θεσμό  ευρύτερης κοινωνικής  αποδοχής σε Ελλάδα και Αμερική  ο οποίος  πράγματι επί τριάντα συναπτά έτη έχει εκτοξεύσει κυριολεκτικά  ολόκληρο τον Ελληνισμό  της Αμερικής στα ύψη της κοινωνικής και πολιτικής  αναγνώρισης στις ΗΠΑ. Άνθρωποι αυτής της ισχυρής  χώρας όπως ο πρώην Πρόεδρος Τζίμυ Κάρτερ απεδέχθεισαν αυτή την μεγάλη  τιμή. Ο αείμνηστος πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας  Κωνσταντίνος Καραμανλής, αμερικανοί πολιτικοί μεγάλης εμβέλειας και αποδοχής ανεξαρτήτως κόμματος, κληρικοί όπως ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος και ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαίος  και τώρα η Ελλαδική Εκκλησία, η οποία τιμάται για την προσφορά της στον Ελληνισμό τον προσεχή Νοέμβριο(09)  είναι αποδέκτες του υψηλού κύρους Ομήρειου Βραβείου.