ΕΛΑΙΟΝ ΕΛΑΙΑΣ
Κάτω από εσένα προσευχήθηκε
Εκείνος που σταυρώθηκε,
την ευλογία Του πήρες εκείνη την ώρα
και την κράτησες ώς τώρα.
Εσύ που τα λυχνάρια φώτιζες,
και φως στον κόσμο δώριζες,
να πηγαίνουν στα σχολεία
να διαβάζουν νύχτα τα βιβλία.
Τα καντήλια των εικόνων,
από τους αιώνας των αιώνων,
εσύ τα άναβες,
εσύ, ανέσπερα τα κράταγες.
Ενέργεια στο ανθρώπινο κορμί
σ' εσένα βουτηγμένο το ψωμί,
ζεστασιά στον κρύο τον καιρό
το φαγητό το λαδερό.
Έτρεχες άφθονο σαν χρυσαφένιο νεράκι
από του ελαιοτριβείου το στυράκι,
μήπως ελίτσα μου κουράστηκες;
γιατί λαδάκι μας εχάθηκες;
Και άν τα καντήλια έγιναν ηλεκτρικά
και τα λάδια φτιάχνονται από χημικά,
τις τρώμε ακόμα τις ελιές!
ζείτε στις ανθρώπινες ψυχές!
Στάμος Στεφανάκης
No comments:
Post a Comment